در اواسط تابستان هستیم ولی بوی بارانی که به مشامم میرسد نوید پاییز را میدهد.براستی تابستان با تمام گرمای ازار دهنده اش شاد است و پاییز با تمام زیباییش غمگین.با خود گفتم گر چه خزان زیباست گر چه پر از رنگ و بوست.اما شاد نمیسازد دمی قلب پریشان مرا.آن همه سبزی کجاست ؟وآن همه سرخی چه شد؟ هزار ز بستان رفته وزاغ پر وقار گشته است.چنین روا نباشد بلبل شوریده را. واقعا یاد نو جوانی بخیر.فصل خزان عمر ماست که شادی در ان گم شده. تا که جوانی تویی همچو عقابی قوی ......پیر شوی میدهد چرخ بدستت عصا. دست را بر پیشانیم کشیدم ووقتی دست بروی کاغذ گذاشتم شکل دستم به واسطه خیس بودنش بجا ماند و آن خیسی را اشک پیشانیم دیدم.دوباره با خود گفتم اشک از قلبم آمد و بر صورتم چکید .بجای دیده جانم بدیدگاه آمد ولیکن دریغ و افسوس که یوسف دردانه را ندید. راه گلو را بغض گرفته است وراه چشم را اشک.
سلام اقا مسعود. مثل همیشه عالی بود.اگه اشتباه نکنم چند وقت پیش نسخه کامل این نوشته رو که نوشته بودید دادید خوندم اگه میشه کاملش رو تووبلاگتون بزارید.راستی چرا از خط قشنگتون تو وبلاگ استفاده نمیکنین.
سلام امیر جان.مرسی.درسته همونه ولی فکر کردم شاید بخاطر صفحات زیادش برای وبلاگ خسته کننده باشه.در مورد خط هم چشم .
سلام
متن به لحاظ ادبی خیلی شیرین و زیبا بود،من که از خوندنش خیلی لذت بردم.
سلام به دکتر ساناز عزیز .ممنون که وقت گذاشتید .و خوشحالم از اینکه نظرتون در مورد نوشته مثبت بود.با ارزوی بهترینها برای شما
سلام
منم با ساناز موافقم به کار بردن تعابیر ادبی زیبا ،حال و هوای خوبی به نوشته داده موفق باشید.
سلام.مرسی مهندس میرزایی عزیز.شما هم که همیشه به نوشته های نچندان قوی من لطف دارید.من هم برای شما ارزوی موفقیت میکنم
خیلی خوب بود ولی پر از دلتنگی بود. نمیدونم چرا این روزا همه دلتنگیم. به هر وبلاگی سر میزنم می بینم همه ی پست ها بوی ناراحتی و دلتنگی و شکایت میده. واقعا دچار احساس درد شدیدی شدم.
مسعود عزیز فکر نمیکنی دیگه موفع پست جدید باشه؟!